W dynamicznym środowisku IT współczesnych organizacji uzyskanie pełnej widoczności punktów końcowych (endpoint visibility) to zadanie długotrwałe i wymagające. Szereg zmiennych, takich jak różnorodne narzędzia, złożone procesy czy szybkie tempo zmian, sprawia, że zarówno osiągnięcie, jak i utrzymanie pełnej kontroli nad punktami końcowymi jest trudnym wyzwaniem. ArticWolf w swoim najnowszym poście opisuje ten problem.

Autor: 4 min czytania

Czym jest pełna widoczność punktów końcowych?

Widoczność punktów końcowych to zdolność do ciągłego wykrywania, identyfikowania i klasyfikowania urządzeń połączonych z siecią oraz monitorowania ich działań i zachowań. Tego rodzaju kontrola nie tylko wspiera cele bezpieczeństwa, lecz także ułatwia sprawne zarządzanie infrastrukturą IT. Bez niej trudno jest określić, które urządzenia są aktywne, a także czy poprawnie funkcjonują lub czy wykonują oczekiwane zadania.

Zarządzanie jako uzupełnienie widoczności

Sam stan widoczności nie zastąpi zarządzania punktami końcowymi – przeciwnie, jest ono możliwe tylko dzięki pełnemu wglądowi w środowisko. Zarządzanie obejmuje zadania operacyjne: konfigurację urządzeń, zarządzanie licencjami i aktualizacjami, ocenę podatności, kontrolę urządzeń zdalnych oraz zapewnianie zgodności. Widoczność dostarcza danych potrzebnych do szybkiego reagowania na błędne ustawienia i umożliwia sprawną realizację polityk bezpieczeństwa, tym samym zmniejszając ryzyko ataków.

Dlaczego pełna widoczność to wciąż rzadkość?

Mimo rosnącej świadomości wiele firm nadal boryka się z lukami w widoczności. Według raportu „The State of Cybersecurity: 2025 Trends Report” tylko około 40% liderów ds. bezpieczeństwa deklaruje, że posiadają stuprocentowe pokrycie swoich punktów końcowych – co oznacza, że większość organizacji pozostaje w niepewności co do swojej infrastruktury.

Główne przeszkody to między innymi szybki przyrost liczby urządzeń i użytkowników, zasady BYOD prowadzące do pojawienia się nieautoryzowanych urządzeń, rozwój IoT oraz obecność starszych, nietypowych urządzeń, trudnych do wykrycia. Do tego dochodzą systemy IT działające w cieniu (shadow IT), mobilność użytkowników, kompleksowość poszczególnych narzędzi i strumień fałszywych alarmów, prowadzące do spadku efektywności zespołów bezpieczeństwa.

Droga do uzyskania pełnej widoczności

Proces osiągnięcia i utrzymania pełnej widoczności punktów końcowych obejmuje kilka etapów. Najpierw należy skonfigurować mechanizmy ciągłego wykrywania urządzeń – niezależnie od tego, czy są nowe, zmodyfikowane, czy przeniesione – z jednoczesną ich identyfikacją i klasyfikacją. Warto utworzyć i na bieżąco aktualizować pełny rejestr wszystkich urządzeń, by wyeliminować zjawiska typu shadow IT.

Kolejne kroki to wdrożenie systemów zarządzania punktami końcowymi, które umożliwiają dystrybucję i aktualizację agentów EDR/EPP, a także zbieranie telemetrycznych danych operacyjnych. Systemy te umożliwiają monitorowanie aktywności, wykrywanie zagrożeń, analizę logów, skanowanie podatności i natychmiastową reakcję na incydenty.

Ważnym elementem jest dostosowanie systemów monitoringu i alertowania do potrzeb organizacji – tak, aby zespoły otrzymywały właściwe informacje we właściwym momencie. Integracja tych systemów z centralnym hubem pozwala na skuteczne przeprowadzenie wykrywania, analizy i odpowiedzi na incydenty.

Równie istotne jest to, by dzienniki i dane były łatwe do przeszukania, a także przechowywane przez określony czas. Ułatwia to śledzenie incydentów oraz ocenę i ulepszanie polityk bezpieczeństwa.

Wreszcie materiały podkreślają, że widoczność punktów końcowych to proces, który należy regularnie weryfikować i optymalizować – ponieważ wraz z rozwojem firmy i zmianami w środowisku IT zmieniają się również związane z nim wyzwania.